4 κολλήματα που έχουμε όταν παίζουμε στοίχημα

Ήρθε και πάλι η ώρα της αυτοκριτικής. Να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον καθρέφτη (όπως στη φωτογραφία!) και να δούμε τα λάθη που κάνουμε στο στοίχημα. Η παραδοχή των λαθών και των... κολλημάτων μας είναι η αυτοκριτική μας. Και είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσουμε τα λάθη μας, να βελτιώσουμε τις πρακτικές μας και να πηγαίνουμε συχνότερα στο ταμείο!

Ας δούμε 4 σημαντικότατα και συχνότατα "κολλήματα" παικτών του στοιχήματος σε καθημερινή βάση:

• Τα over

Ο παίκτης του στοιχήματος, για να καταλήξει ως ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία, να παίξει στοίχημα, αυτό σημαίνει ότι αγαπάει τη δράση, την ένταση και την αγωνία. Συνεπώς, είναι υπέρ της δράσης. Τάσσεται υπέρ της ταχύτητας. Κάποιος φίλος μου είπε πρόσφατα: "Δεν παίζω ποτέ στοίχημα που θα πρέπει να το περιμένω μέχρι το τέλος!". Τουτέστιν: παίζει οver και goal/goal. Πόσα ματς όμως θα πιάσεις; Σύμφωνοι, το μεγαλύτερο λάθος είναι που βάζουμε πολλά παιχνίδια και όχι τα ίδια τα over από μόνα τους, που στην τελική, τα ευχαριστιόμαστε, επειδή περιλαμβάνουν την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, δηλαδή τα γκολ κι εμείς τα πανηγυρίζουμε όλα! Δεν παύουν όμως να αποτελούν προσφιλές και συχνό "κόλλημα" των παικτών του στοιχήματος. Άλλωστε, εκείνος ο παίκτης του στοιχήματος που έχει "κόλλημα" με τα over, παίζει πάντα over και -δυστυχώς για κείνον- δεν έρχονται πάντα όλα over...

• Οι άσοι

Σ' αυτή την περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με το σύνδρομο του "εδράκια". Πρόκειται για τον παίκτη του στοιχήματος που εμπιστεύεται τις έδρες πολύ περισσότερο απ' όσο πρέπει, εκείνον που θυμάμαι και αναπολεί την εποχή του Ολυμπιακού του Ζιοβάνι και του Γκόγκιτς που δεν έχανε εντός έδρας ούτε από τη Ρεάλ Μαδρίτης, του ΠΑΟΚ του Φρατζέσκου, που υπέτασσε την Άρσεναλ επειδή "ήταν η Τούμπα!". Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η εισαγωγή του transition στο ποδόσφαιρο έχει δημιουργήσει reactive ομάδες (πρώτα αμύνονται, μετά λειτουργούν, ύστερα ξεδιπλώνονται επιθετικά) σε αναλογία μεγαλύτερη και από τα 3/4 του συνόλου. Η έδρα έχει γίνει προνόμιο των λίγων και των ειδικών συνθηκών: Βασκονία, κρύο, υψόμετρο, πλαστικός χλοοτάπητες μη προχωρημένης γενιάς, ειδική σχέση με τους οπαδούς που κάνουν το γήπεδο "κολαστήριο" και λοιπά... Πάντως, δεν ισχύει ως παράγων υποστήριξης του σημείου και άρα και του στοιχήματός μας σε σταθερή βάση. Το λάθος εδώ δεν είναι τόσο πολύ που ο "εδράκιας" παίζει άσους αδιάκριτα και σε πολλά παιχνίδια. Είναι που η έδρα, όπως την έχει σχηματοποιήσει στο μυαλό του, δεν τον αφήνει να παίξει ένα καλοπληρωμένο διπλό. Ακόμη, τον επηρεάζει και επιλέγει γηπεδούχο σε ισορροπημένες αναμετρήσεις και άρα, πηγαίνει κουβά σε περισσότερες κι από τις μισές φορές...

• Ο φόβος της ισοπαλίας / Η Διπλή Ευκαιρία

Αν δεν υπήρχε η ισοπαλία και δεν ήταν τρία τα σημεία του τελικού αποτελέσματος (1-Χ-2), δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ το στοίχημα στο ποδόσφαιρο. Κι αυτό επειδή, ο εκάστοτε μπουκ, η κάθε στοιχηματική εταιρεία δηλαδή, χωρίς καν να βάλει περιθώριο κέρδους (γκανιότα) στο στοίχημα και στις αποδόσεις της, έχει εξασφαλισμένο ένα κέρδος της τάξης του 1%: 33% + 33% + 33% μας κάνει 99%, όχι 100%. Εκείνος που φοβάται τις ισοπαλίες κατά κανόνα είναι εκείνος που πιστεύει ότι κάτι θα πάει στραβά για το φαβορί σχεδόν σε κάθε ματς! "Ψήνεται" πιο πολύ να παίξει την κόντρα. Από την άλλη, όμως σιχαίνεται τα συστήματα και τα ζητούμενα. Οπότε, καταφεύγει στη λύση της Διπλής Ευκαιρίας. Συνεπώς, καλύπτει 2 από τα 3 σημεία στο τελικό αποτέλεσμα (1-Χ-2) και τελικά, κερδίζει το φαβορί και έρχεται το τρίτο σημείο! Ο ίδιος παίκτης παίζει μανιωδώς διπλές ευκαιρίες και μαζί με φαβορί ή σπαταλά μια καλή του έμπνευση στο draw-no-bet (ισοπαλία όχι στοίχημα) και παίρνει απλώς τα λεφτά του πίσω ή, στην καλύτερη, νικηφόρα απόδοση 2,00, αντί να παίξει μονό τη μπόμπα. Είναι εκείνος που δυσκολεύεται να βρει ένα φαβορί που να τον πείσει να το ποντάρει, έστω και μόνο του ή σε δυάδα και όσα τέτοια παίζει, συνήθως "σπάνε". Αντιθέτως, όπου βάζει το 1Χ (Δ), χάνει την απόδοση του άσου, που εκεί επαληθεύεται. Έχει επίσης μια αυτοκαταστροφική μανία να προτιμά τα μεγάλα παρολί και τα πολλά παιχνίδια συνδυαστικά, από τα μονά αποδεκτά.

• Ο άσος και over

Αυτό κι αν είναι κλασικό λάθος και πάντα οφείλεται στη... λαιμαργία για υψηλότερες αποδόσεις και σε ό,τι προκαλεί η διαρκής ενασχόληση με το στοίχημα. Η καλύτερη θεραπεία για το "κόλλημα" του άσου και over είναι η αποχή για λίγο καιρό από το... άθλημα του στοιχήματος. Είναι αχάριστος ο παίκτης του "άσου και over". Για όσους δεν καταλάβατε, αυτό το "κόλλημα" λειτουργεί ως εξής: βλέπεις έναν άσο, ένα διπλό, έναν νικητή αγώνα, τέλος πάντων -πολλές φορές αυτό συμβαίνει και με τον αγώνα για τον οποίο ανοίγεις το pc/laptop ή το smartphone σου και μπαίνεις στον στοιχηματικό σου λογαριασμό για να ποντάρεις- αλλά όχι!!! Δεν σου αρέσει η απόδοση! Βλέπεις τον άσο ή το διπλό, λόγου χάρη, στο 1,40 και δε σου αρέσει. Το παίζεις άσο & over 2,5 goals και τελικά έρχεται με σκορ 2-0. Ελάτε τώρα; Πόσες φορές σας έχει συμβεί; Το αστείο -και επίσης αυτοκαταστροφικό, συνάμα- είναι ότι το κάνουμε/κάνω/κάνετε και με αποδόσεις νικητή αγώνα στο 1,70 και στο 2,00...