Ποιον Ολυμπιακό θέλουν;

Την ώρα που ο Τσόρι Ντομίνγκες σημείωνε το γκολ της ισοφάρισης στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης του επαναληπτικού με την Αρούκα στο Νέο Φάληρο, άρχισε μέσα μου να αλλάζει η εικόνα για το μέλλον των επόμενων εβδομάδων στον Ολυμπιακό, διότι μόλις τότε πείστηκα ότι θα προκριθεί. Και τότε σχηματίστηκε μέσα μου το ερώτημα: "Ποιον Ολυμπιακό θέλουν;". Ποιοι; Σίγουρα αυτό θα ρωτήσετε. Μα, όλοι. Οι ποδοσφαιριστές, ο προπονητής, οι οπαδοί, η διοίκηση, ακόμη και οι αντίπαλοι.

Ο προπονητής και οι αναξιοποίητοι ποδοσφαιριστές

Ο Μπέντο γνώριζε την τραγική εικόνα της ομάδας του και πριν από το πρώτο παιχνίδι με την Αρούκα, είχε προειδοποιήσει: "μην περιμένετε θαύματα και τεράστιες αλλαγές". Ωστόσο, άφησε για όλο το 90λεπτο στον πάγκο τον Τσόρι Ντομίνγκες, αλλά και για 180 λεπτά έξω τον Μανθάτη, το πιο ατόφιο ταλέντο αυτή τη στιγμή στου Ρέντη, σε μια συγκυρία που ο κόσμος του Ολυμπιακού διψά έστω για μια δεύτερη σωστή πάσα, για μια ντρίμπλα. Ο Μανθάτης έδωσε αυτά που μπορούσε και έδειξε ότι αν αξιοποιηθεί και υπολογίζεται, μπορεί πολλά περισσότερα. Κάτω από αυτό το πρίσμα και μαθαίνοντας ότι ο Ολυμπιακός ετοιμάζει έως και 14 (!) σαρωτικές αλλαγές στο ρόστερ του (7 προσθήκες, ισάριθμες αποχωρήσεις), ίσως νιώσουμε καλύτερα πόσο δίκιο είχαν ο Γούτας και ο Γιαννιώτας όταν έμαθαν από τον Βίκτορ Σάντσεθ ότι δεν υπολογίζονται για την πρώτη ομάδα. Αν όχι και φέτος, πότε; Αν όχι συγκρινόμενοι μ' αυτά τα χάλια, τότε με ποιους; Υπό ποιες συνθήκες επιτέλους; Έβλεπαν την ομάδα και κάπως έτσι θα είπαν ή θα ένιωσαν. Ο Μπέντο επίσης δεν έχει δώσει καμία ευκαιρία στο χαρισματικό μέσο -άλλοτε- του Παναιτωλικού, Νικολάς Μαρτίνεζ. Ο Αργεντινός ανήκει στον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν τον δίνει ούτε δανεικό στον Ατρόμητο, είναι από τους λίγους στο ρόστερ που έχουν επιτυχημένη αλλαγή πλευράς ή μακρινή μεταβίβαση κάθετα ή διαγώνια κι όμως προπονείται μόνος του. Ποιον Ολυμπιακό θέλει λοιπόν ο Μπέντο; Ας ελπίσουμε για καλό του συλλόγου και του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Μανθάτης να μη νιώσει όπως -πιθανολογούμε ότι- ένιωσαν οι Γούτας και Γιαννιώτας. Μάλλον ο Μπέντο θέλει τον Ολυμπιακό που θέλει η διοίκηση. Ο Μαρτίνεζ δεν κάνει για τη διοίκηση, ίσως επειδή χρειάστηκε τότε να δαπανηθούν περισσότερα απ' όσα είχαν προϋπολογιστεί για να αγοραστεί. Έτσι, έμεινε στην άκρη και εξουδετερώθηκε. Η καλύτερη λύση για τον Ολυμπιακό από το να πάει σε αντίπαλο και να ανοίξει φτερά. Μα όταν πλησιάζει η καταστροφή, όταν έρχεται η πανούκλα, ο λιμός, ανοίγεις τα συρτάρια και χρησιμοποιείς ό,τι έχεις και δεν έχεις. Δεν έκανε έτσι ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός του Σάντσεθ και ο Ολυμπιακός του Μπέντο επιμένουν στον Φορτούνη, στον Πάρντο που κάνει μπαμ από μακριά ότι ιατρικά δεν είναι ΟΚ. Στους γκαφατζήδες και αργούς Μποτία και Ντα Κόστα. Εντάξει, ο τελευταίος ήταν καλός στον επαναληπτικό με την Αρούκα και τα έδωσε όλα. Ο Μποτία όμως έπρεπε να αποβληθεί τέσσερις φορές. Και βέβαια, όπως σωστά μου τόνισε ένας φίλος, όταν πας συνέχεια δεύτερος στη μπάλα, κινδυνεύεις να αποβληθείς. Μήπως τώρα ερμηνεύεται καλύτερα η παραίτηση του Μάρκο Σίλβα;

Οι οπαδοί

Ο κόσμος του Ολυμπιακού που πήγε στο γήπεδο για το ματς κόντρα στην Αρούκα είχε το δικό του... χαΐρι. Είδα κόσμο να διατρανώνει στα social media ότι βρέθηκε στο Γ. Καραϊσκάκης και στηρίζει την ομάδα, αλλά στο πρώτο λάθος, έπεσε γιουχάρισμα. Τελικά, ο κόσμος, που ορθώς τραγούδησε το "αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό", έδωσε το έναυσμα για την αντεπίθεση και την αλλαγή κλίματος και αποτελέσματος στην παράταση. Αυτή την πρόκριση, αυτή την αλλαγή σελίδας, την παίρνει επάνω του ο κόσμος του Ολυμπιακού. Όταν ο Καπίνο απέκρουε και ο Γκονζάλες έχανε τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, αναρωτήθηκα γιατί η Θεά Τύχη κρατά τον Ολυμπιακό στη ζωή. Στην κλήρωση των ομίλων του Europa League, η Θεά Τύχη κάγχασε καθώς του έκανε και το χατήρι: τον έστειλε στο... Champions League, καθώς από εκεί προέρχονται και οι τρεις αντίπαλοί του στον δεύτερο όμιλο: ΑΠΟΕΛ, Γιουνγκ Μπόις, Αστάνα. Ο κόσμος είναι ευχαριστημένος με την κλήρωση, αλλά δεν είναι με την ομάδα. Χρειάζονται αλλαγές, όλοι το λένε, όλοι το βλέπουν. Μήπως όμως, αν έρθουν τα ονόματα, ακουστούν πάλι κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι από τις εξέδρες να λένε "με τον Μανθάτη και τον Ρέτσο, με τον Ανδρούτσο, τον Τσιμίκα και το Βούρο, πού πάμε;", όταν τύχει κι εκείνοι παίξουν. Χρειάζεται νέα ταλέντα και ελπίδα ο Ολυμπιακός, όπως την εποχή που εμφανίστηκε ο Φετφατζίδης.

Η διοίκηση

Φέτος ο Βαγγέλης Μαρινάκης παρακολουθεί τα πράγματα από μακριά. Ασχολείται περισσότερο με άλλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες, αν και έχει προσπαθήσει να αφυπνίσει τον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός, σίγουρα όχι με την εγγύτητα και αμεσότητα άλλων χρόνων. Όμως φέτος ο Μαρινάκης, κατά περίεργο τρόπο, έχει δικαιωθεί για όλα του τα λάθη και όλες του τις εμμονές.

• Πώς μπορεί ο Ολυμπιακός να μην είναι selling club όταν τα έσοδα του Champions League δεν είναι πια εξασφαλισμένα;
• Πώς μπορεί να μην αλλάζει 15 και 20 ποδοσφαιριστές το χρόνο στο ρόστερ όταν τη μόνη χρονιά που κράτησε τους ίδιους τα έκαναν... θάλασσα;
• Πώς μπορεί να μην επιδιώκει διαιτητική και θεσμική στήριξη στο παρασκήνιο, όταν η ομάδα σέρνεται αγωνιστικά;
• Πώς μπορεί να μην πουλά παίκτες, όταν εκείνοι δεν "ματώνουν" για τον Ολυμπιακό;

Μέχρι εδώ τα σωστά ερωτήματα. Από εκεί και πέρα, προκύπτουν ευθύνες και για τη διοίκηση. Κι αυτές ξεκινούν με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις για τον προπονητή, μέχρι και την αλλαγή σχεδίων ή την κωλυσιεργία για τις μεταγραφές. Τελικά, ποιον Ολυμπιακό θέλει η διοίκηση; Κρατά τους παίκτες και καμώνεται ότι τους εμπιστεύεται, αλλά εκπαραθυρώνει τον προπονητή που τους ανέδειξε. Θέλει Έλληνες και ταλέντα, αλλά διώχνει τους Γιαννιώτα, Γούτα και αφήνει τους πιτσιρικάδες, που έλαμψαν στην προετοιμασία, να γυαλίζουν τον πάγκο. Και ξαφνικά, τώρα που τα λεφτά του Europa League εξασφαλίστηκαν και αποφεύχθηκε το μεγαλύτερο κακό, δείχνει έτοιμη να κάνει μεταγραφές. Έφερε ποδοσφαιριστή με συμβόλαιο με γερμανικό σύλλογο (Χόφενχαϊμ), τον Ελιγιουνούσι, στον Πειραιά, μέσα σε 12 ώρες. Όταν υπάρχει χρήμα και θέληση, όλα είναι απλά. Όταν δεν υπάρχει θέληση (γιατί χρήμα υπάρχει, απλά δεν υπάρχει διάθεση να βγει από την τσέπη), τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο γρήγορος σχεδιασμός της νέας χρονιάς του Ολυμπιακού, που θα γίνει τώρα μέσα σε 5 μέρες, ώσπου να δηλωθεί το ρόστερ για τους ομίλους του Europa League, θα μπορούσε να έχει υλοποιηθεί δύο μήνες (!!) νωρίτερα, για να αποφευχθεί το μεγαλύτερο κακό, ο αποκλεισμός από τους ομίλους του Champions League. Κι όταν εκείνος ήρθε, το κλίμα που έβγαινε ήταν "δεν πειράζει, εκεί είναι το επίπεδό μας, ας παίξουμε και με μικρότερης δυναμικής ρόστερ". Κι αυτό όμως άλλαξε. Προφανώς, θα ενοχλούσε τον κόσμο να προωθηθούν μόνο νέα παιδιά, χωρίς μεταγραφές με ποιότητα... Εν τέλει, ποιον Ολυμπιακό θέλουν; Υστερόγραφο: Ο Ολυμπιακός τα έβαλε με όλους και με όλα για την αναβολή της έναρξης της φετινής Superleague Greece, δείχνοντας ότι επιθυμεί να αρχίσει το πρωτάθλημα. Οι αντίπαλοί του -και ως προς τη διεκδίκηση του τίτλου και παραταξιακά- ήταν ανένδοτοι: να μην αρχίσει, αν είναι να αρχίσει έτσι! Ποιος θα ήταν τώρα ο κερδισμένος αν το πρωτάθλημα είχε όντως ξεκινήσει και ο Ολυμπιακός παρουσίαζε αυτά τα χάλια;